Droga życiowa i działalność znanego polityka Warszawy i utalentowanego kompozytora Michała Kleofasa Ogińskiego są jak ciekawa powieść, która jest pełna fascynujących zakrętów losu. Jego życie było ściśle związane z życiem jego ojczyzny i rodzinnej stolicy, gdzie się urodził i rozwijał jako działacz społeczny i kulturalny. Wokół nazwiska kompozytora była aureola romansu, za życia krążyło o nim wiele legend i plotek, które często dochodziły do absurdu – Ogiński niejednokrotnie dowiadywał się o swojej „śmierci”, będąc w przy życiu. Jest autorem pamiętników „O Polsce i Polakach: od roku 1788 aż do końca roku 1815”, kilkudziesięciu kompozycji muzycznych i wierszy, pisze warsawyes.com.
Dzieciństwo, młodość i kariera polityczna Ogińskiego
Michał Kleofas Ogiński urodził się 25 września 1765 roku w Guzowie, niedaleko Warszawy, w zamożnej i inteligentnej rodzinie. Jego wuj, hetman wielki litewski Michał Kazimierz Ogiński, był działaczem politycznym i wojskowym, a wolny czas poświęcał sztuce. Przede wszystkim Michał Kazimierz kochał muzykę, dlatego często grał dla małego bratanka na różnych instrumentach, tworzył opery i mazurki. Również stryj Michała zorganizował szkołę dla dzieci w Warszawie, za co został scharakteryzowany jako prawdziwy działacz epoki Oświecenia.
Na rozwój Michała Kleofasa jako kompozytora duży wpływ miało jego dzieciństwo. Od najmłodszych lat uczył się gry na fortepianie u słynnego warszawskiego muzyka o białoruskich korzeniach Osipa Kozłowskiego, następnie Giovanni Giornovichi uczył chłopca gry na skrzypcach, a w starszym wieku Michał Kleofas doskonalił swoją wiedzę muzyczną we Włoszech.
Swoją karierę polityczną Michał Ogiński rozpoczął w 1789 roku. Od 1790 był ambasadorem Rzeczypospolitej w Holandii, a rok później został ambasadorem w Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Warszawy Michał Kleofas objął stanowisko skarbnika Litwy. Wydawało się, że początek jego działalności politycznej był świetny, ale w 1794 roku wybuchło powstanie T. Kościuszki o przywrócenie narodowej niepodległości kraju, ponieważ wtedy próbowano go podzielić między Austrię, Prusy i Imperium Rosyjskie. Ogiński jako szczery patriota nie mógł pozostać z dala od ważnej walki, dlatego przyłączył się do powstańców, a cały swój majątek przekazał na rzecz ojczyzny. Ciekawostką jest to, że Michałowi Ogińskiemu przypisuje się autorstwo pieśni „Jeszcze Polska nie zginęła”, która w rezultacie stała się hymnem kraju, ale ta informacja nie jest wiarygodna.
Michał odwiedził wiele miast i krajów, ale o drogiej sercu Warszawy, gdzie dorastał i uczył się w gronie przyjaciół, nigdy nie zapomniał. Według świadków historyków w stolicy pozostali członkowie jego rodziny, ale Ogiński w ostatnich latach życia musiał przenieść się do Florencji z powodu złego stanu zdrowia.
Michał Kleofas jako kompozytor
Ponieważ życie polityczne Ogińskiego było bardzo intensywne, nie mógł poświęcić wystarczająco dużo czasu na pisanie muzyki. Najczęściej tworzył utwory fortepianowe: tańce narodowe -polonezy i mazurki, a także marsze, menuety i walce. Szczególną sławę Michałowi Kleofasowi przyniosły poloneze, których na swoim koncie ma ponad 20. Artysta nie przedstawiał ich jako klasycznie taneczny gatunek, ale jako utwór liryczny, mistrzowsko łącząc dwa różne odcienie emocji: determinację, odwagę i melancholię. Przez lata dużą popularnością cieszył się Polonez Ogińskiego „Pożegnanie Ojczyzny”.
Kompozycje Michała Kleofasa były wydawane i wykonywane w wielu miastach na całym świecie: Paryżu, Luksemburgu, Lipsku i oczywiście w Warszawie.
We Florencji Michał Ogiński przeżył 10 ostatnich lat swojego życia i zmarł w wieku 68 lat. Polityk i kompozytor został pochowany we florenckim kościele Santa Croce, gdzie spoczywa wiele wybitnych postaci nauki, polityki i kultury, w szczególności Galileo Galilei, Gioachino Rossini i Dante Alighieri.