Warszawa ma dość ciekawy system organizacji władzy ustawodawczej i wykonawczej. Miasto podzielone jest na 18 dzielnic, z których każda ma własną radę – Rada dzielnicy. Głównymi funkcjami rad jest pomoc Radzie Miasta i prezydentowi.
Na przykład są uprawnieni do zarządzania majątkiem miasta, przedsiębiorstwami użyteczności publicznej lub instytucjami edukacyjnymi. Każdy przewodniczący Rady Powiatu nazywany jest starostą. Bezpośrednio starosta Warszawy nazywany jest prezydentem. Pierwszym prezydentem Warszawy został wybrany Lech Kaczyński. Czym się wyróżnił urzędnik i co zrobił dla miasta. Więcej na warsawyes.
Dzieciństwo Lecha Kaczyńskiego
Lech Kaczyński pochodzi z Warszawy. Przyszły prezydent urodził się 18 czerwca 1949 roku. Ma brata bliźniaka Jarosława Kaczyńskiego, który stał na czele partii politycznej Prawo i Sprawiedliwość.
Matka Jadwiga Kaczyńska z wykształcenia była filologiem polskim i pracowała jako nauczycielka w warszawskich placówkach oświatowych, w czasie II wojny światowej należała do pracowników Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
Ojciec Rajmund Kaczyński pracował w biurze projektowym i wykładał na Politechnice Warszawskiej. Walczył w Armii Krajowej i brał udział w Powstaniu Warszawskim. W rodzinie panowały tradycje patriotyczne, dlatego dzieci wychowywano w duchu szacunku i miłości do ojczyzny.
Wykształcenie
Wykształcenie średnie Lech Kaczyński pobierał w Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Lelewela i Liceum Ogólnokształcącym lotnictwa polskiego. W latach szkolnych przyszły polityk wraz z bratem bliźniakiem Jarosławem zagrali w dziecięcym filmie „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.
Po ukończeniu szkoły rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Po obronie pracy magisterskiej w 1967 roku Lech Kaczyński postanowił poświęcić swoje życie nauce. Przeniósł się do pracy w Sopocie, gdzie dołączył do pracowników Katedry Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego.
W 1980 roku Lech Kaczyński obronił z powodzeniem pracę doktorską na temat „Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy”. W 1990 roku przyszły polityk napisał i obronił kolejną rozprawę na temat „Renta socjalna”.
W 1999 roku Lech Kaczyński powrócił do Warszawy, gdzie objął stanowisko profesora Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Działalność polityczna
Lech Kaczyński był aktywnym uczestnikiem opozycji antykomunistycznej. Już w 1977 roku współpracował z Komitetem Samoobrony Społecznej i należał do Wolnych Związków Zawodowych. Ponadto Lech Kaczyński uczestniczył w I Zjeździe Krajowym Delegatów związku w Gdańsku.
Swoją karierę polityczną Lech Kaczyński rozpoczął w 1998 roku. W wyniku wyborów parlamentarnych został wybrany senatorem z okręgu Gdańskiego. Dwa miesiące później wraz z bratem Jarosławem Kaczyńskim zaczął tworzyć koalicję między partiami „Solidarność”, ZSL i SD.
Od tego czasu kariera polityczna Lecha Kaczyńskiego poszła do góry. Od 1991 do 2000 polityk pełnił funkcje ministra stanu do spraw bezpieczeństwa, szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, prezesa Najwyższej Izby Kontroli, członka Rady Administracyjnej Międzynarodowego Biura Pracy przy ONZ, ministra sprawiedliwości.
Wraz z ogłoszeniem niepodległości Polski Lech Kaczyński opowiadał się za dekomunizacją i przeprowadzeniem reform demokratycznych. W krótkim czasie stał się jednym z najpopularniejszych polityków w Polsce.
18 listopada 2002 Lech Kaczyński wygrał wybory na prezydenta Warszawy. Jego głównymi hasłami były walka z korupcją i przywracanie wymiaru sprawiedliwości. Pod jego rządami znacznie wzrósł poziom bezpieczeństwa w mieście.
Prezydencja Lecha Kaczyńskiego
W październiku 2005 roku Lech Kaczyński wziął udział w wyborach prezydenckich. Z przewagą 54% głosów, pokonał swojego rywala Donalda Tuska. Jego brat Jarosław Kaczyński objął stanowisko premiera RP.
W 2007 roku zwycięstwo w wyborach parlamentarnych odniosła partia centroprawicy „Platforma Obywatelska”. Ponieważ przewodniczącym partii był Donald Tusk, Lech Kaczyński musiał z nim współpracować. Chociaż prezydent nigdy nie popierał polityki swojego konkurenta, uważając, że jego wizja rozwoju gospodarki jest zbyt liberalna.
Tragedia 2010 roku
Tragiczną data w historii Polski był 10 kwietnia 2010 roku. Tego dnia w katastrofie lotniczej zginął prezydent Lech Kaczyński wraz z żoną, większość wysokich rangą urzędników polskich, działaczy społecznych i duchowieństwa. Łącznie w katastrofie lotniczej zginęło 96 osób wraz z członkami załogi.
Wspólnie z elitą polityczną Lech Kaczyński zamierzał odwiedzić cmentarz Katyński w pobliżu Smoleńska. Cmentarz jest pomnikiem upamiętniającym ofiary prześladowań totalitarnych, które pochłonęły życie wielu Polaków.
10 kwietnia 2010 prezydent miał wygłosić przemówienie do narodu polskiego z okazji 70. rocznicy tragedii w Katyniu. Politolodzy uważali, że Lech Kaczyński chciał ogłosić udział w nowych wyborach na prezydenta.
Jednak podczas lądowania samolot rozbił się. Rosja następnie ujawniła swoją oficjalną wersję katastrofy lotniczej, a mianowicie trudne warunki meteorologiczne i intensywną mgłę. Wiadomo, że samolot opuścił się na zbyt małą wysokość i w rezultacie uderzył skrzydłem w brzozę i rozbił się 500 metrów od pasa lądowania.
W sierpniu 2014 roku w Warszawie sąd podjął decyzję o wznowieniu śledztwa w sprawie śmierci Lecha Kaczyńskiego i urzędników polskich. Trzy lata później polska prokuratura przekwalifikowała zarzuty postawione rosyjskim kontrolerom „Smoleńsk-Północny”. Jeśli wcześniej kontrolerom postawiono zarzuty nieświadomego doprowadzenia załogi prezydenckiego samolotu do katastrofy, od 2017 roku kryterium to zmieniono na „świadome dostrajanie”.
Lech Kaczyński przez całą działalność polityczną nie oczerniał swojej biografii żadnymi skandalami i przekupstwami i przeszedł do historii jako interesująca osoba. 15 kwietnia 2010 otrzymał pośmiertnie tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Warszawy”.